یا مُنَفِّسَ عَنِ الْمَکرُوبینَ 

_________________

هوای دلــــــش ابـــری بود ..

شبیــــه آسمــــــانـــــ

بارید و دلــــ م انگار کرد که

خـــــــدا ...

چـــــشمانش را به عاریت گرفت !

_________

همه ی مردم شهر به خواب رفتند

کجی .. گوشه ای .. اتاقی پر از خاطرات ..

دخـترکــــ داشتـــ نــَــفــَــســـ میشــــ مــُـــــرد

یا شاید داشت میــــ مــُــــرد

ن م ی د ا ن م

_________________________________

فرشته ها با حیرت مینگریستند

صــــــــــبـــــــــر آدمــــــــــــــی را

....

.....

بیا جایمان را عوض کنیم !

مـــن جای تو مریض میشوم

مــــن جای تو درد میکشم

یا اصلا اگر خـــدا اجازه داد ... مــــن جـــای تو ..

مــ ی مــ ی ر م

________________________

لبخنــــدی زد و ..

اینبار دخـترک لالائی خواند ...

لالا لالا گـــل پونه

مـــامـــان رفتـــه ......

و دید تــــنِ خسته ی مـــــــــادر را که

مهمان فرشته ها شد

و رفـــتـــ ـــــ ــ ....

(مثـــلِ قـــــاصــــدکــــــ)

تــــا آن بالا ...

جایی پیش خــــــــدا ــــ

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

نـــــ ی ـــاز نوشت :

دلــــ تنگ ــــِ ثانیهــ هاییـــ شده امـــ کهـــ صـــــــدایمـــ میکردیــــ !

______________________

هر که در روی زمـــین است ... دستخوش مــرگ و فناست!!!

و زنده ی ابـــدی ذات خــــدا ی منعم و با جلال و عظمت است

________________________________

... یــــــا فــــــــاطـمة الزهــــــرا (س) ...